Jest wywiad, jest tugeza. Zapraszam.

Wywiad na Horror Online

I przyszła jesień...

Zapowiada się jesień pod znakiem opowiadań. Już w październiku w "Herosach" Powergraphu - postapokaliptyczna historia "Moje usta milczące, moje dłonie rdzawe". W listopadzie natomiast "Wszyscy jesteśmy dziećmi BOG-a" w antologii "Science Fiction po polsku" wydawnictwa Paperback. Polecam się! 

Oto okładki:

MOJE CIAŁO, MOJE WIĘZIENIE

Oto Konkurs. Co tu dużo mówić... Do piór!
Moje ciało, moje więzienie

Killer dishwashers from outer space

Nauczyłem się dzisiaj obsługiwać zmywarkę. Umiejętność błaha lecz w szerszej perspektywie, dostarczająca mi doznań naprawdę transcendentalnych – oto bowiem po raz kolejny zapanowałem nad maszyną, a czymże jest historia ludzkości niż pasmem produkcji i zmagań się z coraz to bardziej skomplikowanymi maszynami. Począwszy od zaostrzonego kamienia, którym praprapra(pra)pradziad garbował jakąś zawszoną skórę, przez topór, który pradziadowie, wbijali sobie w plecy, a na satelitach kończac, ludzkość ułatwia sobie życie – jednocześnie niezmiernie je komplikując.  Zmywarka ma zmywać za nas naczynia, to fakt. Wystarczy chcieć. Co jednak gdy nasze wybory na tym się nie kończą? Albowiem, nie wystarczy wdusić pojedynczego przyciska, trzeba jeszcze wybrać odpowiedni program i dolać takiego niebieskiego płynu co to niby pieni się i nadaje połysk. Który przycisk, jaki program, ile płynu? To nie są łatwe pytania. Czy Eco, gdy chcemy być Eko, czy Rapid, gdy nam się śpieszy? Jak ułożyć talerze, aby woda omyła je z każdej strony i nie pozostały te okropne zaschnięte resztki, na samym obrzeżu? Jak umieścić garść widelców aby nie chrzęściły przez najbliższą godzinę? Czym umilić sobie oczekiwanie na końcowy efekt – filmem raczej nie, muzyką też, bo sprzęt cokolwiek huczy… Te i inne pytania zaprzątają mi teraz głowę. Podobno zmywarka wzięła na swoje białe, laminowane barki część mojej pracy. Wcale nie czuję, żeby było mi przez to odrobinę lżej…

Ach, i jeszcze można na mnie głosować w SFINKsie! Co na to zmywarka? Mruczy: szumszumszumszum.

Cztery razy NIE.

„Cztery pory mroku”, z wydawnictwa Fabryka Słów, to zestaw dziesięciu opowiadań z kręgu ogólnie przyjętej grozy. Akcja każdego z nich ma miejsce w kraju Wujka Sama za Wielką Wodą a klimat od razu kojarzy się z twórczością Stephena Kinga. Jednakże, dzięki Bogu, Paliński NIE kopiuje mistrza, NIE produkuje zamulającej sztampy, NIE sili się na amerykański tani blichtr. Od zbioru wieje pomysłowością, wspaniałym pisarskim stylem, krwistym językiem i wieloma jeszcze, całkowicie pozytywnymi aspektami wśród których NIE znajdziecie nudy i wtórności.

Recenzja na jacthulhu.pl